Net voor het herfstverlof kreeg ik eindelijk een lesopdracht te pakken. Wat startte als een korte vervangende lesopdracht aan het MSKA te Roeselare werd stapsgewijs verlengd tot einde schooljaar. Iedere dag opnieuw werd ik overspoeld met overweldigende emoties en ervaringen. Want wat bleek? Dat "Techniek" echt wel het beste vak ter wereld is om les in te geven.
Iedere dag opnieuw ging ik vol plezier en nieuwsgierig naar wat de dag me zou brengen naar het jonge grut toe.
Deze job bracht ook een aantal fantastische collega's op mijn pad met ieder hun eigen ervaringen in de verschillende vakgebieden. Niet bang om nee te zeggen en zelfzeker genoeg om aan de rem te trekken als ik in mijn enthousiasme weer eens de snelheid van een TGV probeerde na te bootsen.
Dit is ook een klein dankwoordje aan hen en aan de school voor de ongelooflijke vrijheid die ik de voorbije maanden mocht ervaren om te groeien, te ontdekken, fouten te maken, te vallen en op te staan, ... Dank je wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten